www.apyarbookhub.blogspot.com
ငထုံငအ မောင်ဖုန်း
⚠️⚠️⚠️ မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ⚠️⚠️⚠️
ငထုံငအ မောင်ဖုန်း
ရေးသားသူ – ဘူးခါးသီး
”ကိုယ်မေကိုလိုး နှမလိုး သူတောင်းစား ဒီစောက်ရေလေး တစ်ထမ်းနှစ်ထမ်းကို ထမ်းနေတာ မပြီးတော့ဘူး။ ဒီလောက်ကြာချင်တဲ့အကောင် အိမ်ရောက်မှ တစ်ညလုံး ဂျွမ်းထိုးပြီးကို လိုးခိုင်းမယ် ကိုယ်မေကိုလိုး မြန်မြန်ခပ်”
ဘောလုံးကန်ပြီး မောလို့ နားရင်း ရေသောက်နေတာ ဆဲချက်က ရေတောင်သီးတယ်ဗျာ။ တော်တော်ကြမ်းတဲ့ ဟာတွေ။
”ဖူးးးးး ဟ ကြမ်းတာကွာ”
”ဘယ်လိုဖြစ်တာတုန်းကွ အောင်ကြီးရ။ ဒီမှာတော့ ဒီလိုပဲကွာ ဒါမျိုးက ရိုးနေပြီ။ မင်းက ဒီရွာသားဆိုပေမယ့် လူသစ်လို ဖြစ်နေတော့ ဒါမျိုးနဲ့ မယဉ်တာ မဆန်းပါဘူး။ နောက်ဆို ယဉ်သွားမှာကွာ”
”လခွီး ရေတောင်သီးတယ်။ အဲ့အဒေါ်ကြီး တော်တော် အဆဲပက်စက်တယ်နော်”
”အာ့ မောင်ဖုန်းတို့ အမေလေ။ လာကွာ ရွာထဲ ကွမ်းယာသွားဝယ်ရအောင်။ လမ်းမှာ မင်းကို ပြောစရာရှိလို့။ မင်း ဘောမကန်တော့ဘူး မှတ်လား”
”အေးကွာ သွားမယ်”
လမ်းသွားရင်း မောင်ဖုန်းတို့ သားအမိအကြောင်း အေးမောင်ဆီက အစအဆုံးအကုန် သိရတာပဲဗျို့။
”အေးမောင် မင်းပြောစရာရှိလို့ဆို”
”အေး ဒီလိုကွ မင်းသိရင် အံသြသွားမယ်”
”ဘာကိုလဲ ”
”မောင်ဖုန်းတို့ သားအမိက သားအမိချင်း လိုးနေကြတာကွ ”
”ဟမ် တကယ်ကြီးလား ”
”မင်းကလည်း တကယ်ဟ။ သိတဲ့သူ သိပ်မရှိဘူး။ ငါတောင် မောင်ဖုန်းနဲ့ စနောက်ရင်း အဲ့ကောင်စကားမှားပြောရင်း သိတာ။ သူ့ကို အစ်မေးတော့ ဘယ်သူမှမပြောနဲ့ဆိုပြီး အကုန်ပြောတော့တာပဲ”
”ဟုတ်လား သူကဘယ်လို စကားမှားတာလဲ”
”အေး… ပြီးခဲ့တဲ့အပတ် ညနေက သူနဲ့ငါ ဟိုဘက်ရွာက အပြန်လမ်းမှာ တွေ့ကြတယ်။ ရောက်တတ်ရာရာ ပြောလာရင်း ဆော်ချတဲ့ အကြောင်းတွေ ပါလာရော။ ငါက ငါ့ရည်းစား ထွေးခင်နဲ့ လိုးတဲ့အကြောင်း ပြောတာပေါ့”
”အင်း ဆက်ပါဦး”
”အဲ့မှာ သူကို့ မင်းက ဆော်ချဖူးလို့လားလို့ မေးတော့ ချဖူးတယ်တဲ့။ ဘယ်သူ့ကိုလဲဆိုတော့ အမေ့ကိုတဲ့လေ။ ဒီကောင်က ငနုံငအလေ အကုန်ပြောတော့တာပဲ။ နုံသာနုံတာ သူ့အမေ ဒေါ်စံပယ်ကို ဖင်ပါချပစ်တယ်ဆိုပဲ။ ငါ့ကိုတစ်ခုတော့ ကတိတောင်းတယ်။ ဒီအကြောင်းတွေကို ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါနဲ့တဲ့။ အခု ငါက မင်းကိုခင်လို့ ပြောပြတာ။ မင်းလည်း ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောနဲ့နော်”
”အေးပါကွ ငါဆီကတော့ ဘယ်သူမှမသိစေရဘူး”
(အခု လူစုံလို့ ပြောပြတာပါ ဟဲဟဲ)
”ငါလည်း နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်ကို မေးတာ။ သူကလည်း ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကို ပြောတာ။ ရွာထိပ် ဇရပ်မှာ ထိုင်ပြောတာ။ ရွာထဲဝင်တော့ မိုးကိုချုပ်ရော။ ငါလည်း တောင်နေတဲ့လီးကို အသာဖိပြီး လမ်းလျှောက်ပြန်လာခဲ့ရတယ်။ ဒေါ်စံပယ်ကလည်း အသက်သာကြီးတာ မပျက်စီးသေးဘူးကွ။ အတောင့်အဖြောင့် အကိတ်ကြီး။ ခုနက မင်းအမြင်ပဲလေ”
“အေး ဟုတ်တယ်ကွ တော်တော်ကိတ်တယ်”
ကျွန်တော်က ဒီရွာသားပေမယ့် ငယ်ငယ်ကတည်းက မြို့မှာနေတာများတယ်။ ဒီကို တစ်နှစ်တစ်ခေါက်လောက်ပဲ ဆွေမျိုးတွေဆီ ပြန်လာဖြစ်တယ်။ အေးမောင်တောင် မြို့မှာ ကျောင်းလာတက်တုန်းက အတူတူမို့ ရင်းနှီးနေတာ။ အာ့ကြောင့် ဒီရွာသားတွေနဲ့ သူစိမ်းလို ဖြစ်နေတာပါ။
ရွာနောက်ပိုင်းက ခြံထဲမှာ မောင်ဖုန်းပထွေး အရက်သမားရယ်၊ အဘွားအိုကြီးရယ်၊ သူ့ညီမလေးရယ်၊ သူ့အမေရယ်၊ သူရယ် မိသားစုငါးယောက် နေထိုင်ကြသည်။ ခြံက သူတို့အပိုင်တော့ မဟုတ်။ အရင်ကတော့ သူတို့အပိုင်။ အကြွေးနဲ့ အသိမ်းခံလိုက်ရခြင်း ဖြစ်သည်။ မြို့မှ သူဌေးက သူတို့ကို သနားလို့ ခြံစောင့်သဘောထားခြင်း ဖြစ်သည်။
ခြံက ငါးဧကနီးပါး ကျယ်တော့ သီးနှံမျိုးစုံရှိသည်။ သရက်၊ ငှက်ပျော၊ မာလကာ၊ ဘူး၊ သခွား စသည်ဖြင့် သီးပင်စားပင် စုံလင်လှသည်။ မောင်ဖုန်းက နုံအပေမယ့် စိုက်ပျိုးရေးမှာ လက်ဆိပ်ရှိတော့ သီးနှံက ဖြစ်ထွန်းသည်။ တစ်ရွာလုံးက သီးနှံတစ်ခုခုလိုရင် သူတို့ခြံမှာ သွားဝယ်ကြသည်။
သူဌေးက တစ်နှစ်တစ်ခါတော့ လာလည်တတ်သည်။ သူဌေးနဲ့ ဒေါ်စံပယ်တို့ကလည်း ဘာလိုလို ဆိုလားပဲဗျ။ အရက်သမား သူ့လင်ကတော့ ပုလင်းထောင်ပေးထားရင် မိန်းမကို ကြိုက်တဲ့ကောင် လာလိုးဆိုတဲ့ ကောင်မျိုး။
ဒေါ်စံပယ်ဆိုတာ ညနေက တွေ့ရသလောက်တော့ ထန်တဲ့ရုပ်မျိုး။ အသားက နီစပ်စပ်၊ နှုတ်ခမ်းက ထူထူနဲ့ ကိုယ်လုံးကလည်းလှ၊ တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့်နှင့် အကိတ်ကြီး။
မောင်ဖုန်းက ထုံတုံတုံ အတတ။ လူကောင်ကတော့ ခပ်တောင့်တောင်ပဲ။ ရုပ်ရည်က အလုပ်လုပ်ရလို့ ညိုမဲနေပေမယ့် မဆိုးတဲ့ရုပ်။ ညိုချောတစ်ယောက်ပဲ။ အလုပ်တော့ အသေလုပ်တာဗျ။ အလုပ်နဲ့လက်ပျက်တယ် မရှိဘူး။ အာ့တောင် သူ့အမေက ဆဲဆိုနေသေးတာ။ ပထွေးကလည်း ငမူး။ ညီမက ငယ်သေး။ အဘွားက ၇၀ ကျော်ဆိုတော့ မလုပ်နိုင်။ တစ်ခြံလုံးက အလုပ်ကို သူနဲ့ ဒေါ်စံပယ်ပဲ လုပ်ရတာပေါ့။
ပထွေးငမူးကတော့ မသောက်တဲ့ အချိန်ဆို ဝင်လုပ်တယ်တဲ့။ မောင်ဖုန်းနဲ့ သူအမေဒေါ်စံပယ်တို့ သားအမိ လိုးဖြစ်သွားကြတာက ဒီလိုတဲ့ဗျ။
————————————–
ကျနော် မောင်ဖုန်း ပါ။ ကျနော်က နုံအတယ်၊ ရိုးသားတယ်၊ အမေနဲ့ ညီမလေးကိုတော့ ချစ်တယ်။ ပထွေးကတော့ ငမူး။ သောက်နေရရင် ပြီးရော၊ ကျန်တဲ့သူတွေကိုလည်း ရန်မလုပ်။ အလုပ်ကတော့ အရက်မသောက်တဲ့ အချိန်ဆို လုပ်တယ်။ အဘွားက ၇၀ ကျော်ပြီ။
ကျနော့်အဖေ ဆုံးပြီးကတည်းက ကျနော် ကျောင်းထွက်ခဲ့တယ်။ အခု ၂၀ နှစ်ရှိပြီ။ စားဝတ်နေရေးအတွက် ၈ တန်းနဲ့ ကျောင်းထွက်ခဲ့ရပေမယ့် စာဖတ်တာတော့ ဝါသနာထုံတယ်။ စာဆို ဘာစာအုပ်ဖြစ်ဖြစ် ဖတ်တယ်။
ကိုအေးမောင်တို့ မြို့ကပြန်လာတိုင်း အပြာစာအုပ်တွေ ပါလာတယ်။ ကျနော် ငှားဖတ်နေကြ။ ကြိုက်လည်း ကြိုက်တယ်။ အပြာကားတော့ ကိုအေးမောင်ရဲ့ ဖုန်းကနေ တစ်ခါတစ်လေ ကြည့်ရတယ်။ အာ့တွေ ကြည့်ပြီး ဖတ်ပြီးချိန်ဆို လီးတောင်လာလို့ ဂွင်းထုပစ်ရတယ်။ တစ်ခါက ချောင်းနားမှာ ဂွင်းထုနေတာ အမေတွေ့သွားလို့ အဆဲခံရဖူးတယ်။
အဖုတ်ကတော့ အမေ့အဖုတ် ဖြူဖြူဖောင်းဖောင်းကြီးရယ်၊ ညီမလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ရယ်ပဲ မြင်ဖူးတယ်။ အမေ့ကို ပထွေးက မူးမူးနဲ့ တက်လိုးရင် ချောင်းကြည့်ဖူးတော့ မြင်နေရတာ ခဏခဏ။
အမေက ထန်တယ်။ ပထွေးက အမေနဲ့ ညားခါစကတော့ လိုးကြတာ ပက်ပက်စက်စက်။ အခုနောက်ပိုင်း သိပ်မလိုးနိုင်တော့။ အမေ ညည သူ့အဖုတ်ထဲ ခရမ်းသီးတို့၊ ရုံးပတေသီးတို့ ထိုးထည့်ပြီး အာသာဖြေနေတာ ခဏခဏ။
ညီမလေးရဲ့ အဖုတ်ကိုတော့ သူငယ်ငယ်ကတည်းက အခု သူ ၆ တန်းအထိ သူနဲ့တူတူ ချောင်းထဲမှာ ရေတူတူချိုးရင် တွေ့နေရတာ။ သူက ကလေးဆိုတော့ ဖင်တုံးလုံးချိုးတာလေ။ ချောင်းက ရွာအရှေ့ပိုင်းကနေ ရွာနောက်ပိုင်းအထိ ကျနော်တို့ ခြံနောက်နားကနေ ဖြတ်စီးတာ။ ရေချိုးရင် နောက်ဖေး ဆင်းချိုးရုံပဲ။
သောက်ရေကတော့ ရွာလည်က ရေတွင်းမှာ သွားခပ်ရတယ်။ ချောင်းရေကနောက်တော့ မသောက်ဘူးလေ။ ကျနော်နဲ့အမေ လိုးဖြစ်သွားတာက ချောင်းထဲမှာ ရေချိုးရင်းကနေစတာပဲ။ ပထွေးက မလိုးလို့ လီးဆာနေတဲ့အမေ ချောင်းဘေးမှာ ကျနော်ဂွင်းထုနေတာကို တွေ့ပြီး လီးတုတ်တုတ်ကို မြင်တော့ ပိုပြီး ရွလာသလား မသိ။
အဲ့နေ့က ခြံထဲမှာ မြက်တွေနုတ်ရင်း မိုးချုပ်မှ ရေချိုးဖြစ်တယ်။ အဖွားနဲ့ ညီမလေးက ဟိုဘက်ရွာက အဖိုးဆီ သွားလည်ကြတယ်။ ပထွေးကတော့ ထုံးစံအတိုင်း မူးနေတာပေါ့။ သူက ဒီအချိန်ဆို အိမ်မှာ ဇရက်မင်း စည်းစိမ်ခံနေပြီလေ။ ဒီဘက်လာရင် မူးပြီး ရေထဲကျသေမှာစိုးလို့ မလာဘူးလေ။ အရက်သမား ငပါး။
ချောင်းက ကျနော့်တို့ခြံထဲက ဖြတ်စီးတာ။ ချောင်းတစ်ဖက်ကမ်းမှာက ငှက်ပျောတော ရှိသေးတယ်။ ချောင်းက ပေ ၃၀ လောက် ကျယ်တယ်။ ခြံစည်းရိုးလည်း ကာထားတော့ ရွာထဲကလူတွေ ရေလာမချိုးကြဘူး။ ကျနော်တို့အတွက် သီးသန့်ရေချိုးကန်လို ဖြစ်နေတာ။ ချောင်းက မိုးတွင်းဆို ရင်ခေါင်းလောက် နစ်တတ်ပေမယ့် နွေဆို ပေါင်လည်ကျော်ရုံပဲ ရှိတယ်။
ကျနော် ရေထဲဆင်းကူးရင်း တစ်နေ့တာ ပင်ပန်းသမျှ အမောဖြေနေလိုက်တယ်။ အမေက ချောင်းစပ်မှာ ဆပ်ပြာတိုက်နေတယ်။ အမေဆပ်ပြာတိုက်နေတာကို ရေထဲမှာထိုင်ပြီး ဂွင်းထုရင်း အရသာခံ ကြည့်နေမိတယ်။ အမေက ကျနော်နဲ့ သိပ်မဝေး မိုးကချုပ်ပေမယ့် မြင်တော့မြင်ရသေးတယ်။ အမေက ထဘီကို အောက်လျှောချပြီး နို့ကြီးတွေကို ဆပ်ပြာနဲ့ ပွတ်နေတာ။
“ဟဲ့ကောင် ဆပ်ပြာလာတိုက်လေ။ ဘာထိုင်လုပ်နေတာလဲ။ ချီးပါနေတာလား။ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ် မလုပ်နဲ့နော်”
“အာ မလုပ်ပါဘူးဗျ။ လာပြီ လာပြီ”
အမေ့နားကူးသွားပြီး ဆပ်ပြာယူတိုက်လိုက်တယ်။ ခုနက ထုထားတဲ့ အရှိန်ကြောင့် လီးကမကျသေးပဲ လုံချည်ကြားထဲ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေတယ်။
“အော် မအေလိုးက ရေလည်ခေါင်သွားပြီး ဂွင်းထုနေတာကိုး။ ငါဆပ်ပြာတိုက်နေတာကို ကြည့်ပြီး ထုနေတယ်ပေါ့လေ။ ကိုယ့်မေကိုလိုး သေချင်းဆိုး။ အတတ်ကောင်း တတ်နေတယ်ပေါ့။ တော်တော် စောက်ပတ် လိုးချင်နေချင်တာလား ဟမ်…. လာစမ်း ဒီနားကို”
” မ မဟုတ်ပါဘူး အမေရ”
ကျနော် တွန့်ဆုတ်ဆုတ်နဲ့ အမေနား တိုးသွားလိုက်တယ်။
“ဘာမဟုတ်ရမှာလဲ… ဒီလီးက တောင်နေတာကို ဗြောင်လိမ်နေတယ်ပေါ့… မသာကောင်”
“အားး အားးး အမေ နာတယ် နာတယ်”
အမေက လုံချည်ထဲ လက်နှိုက်ပြီး ဂွေးဥတွေကို ညှစ်တယ်။ ကျနော့်လုံချည်ကို ဆွဲချွတ်တော့ လီးက တရမ်းရမ်းနှင့် ထွက်လာတယ်။ အမေက လီးကိုဖမ်းကိုင်ပြီး အသားကုန် ဂွင်းထုပစ်တယ်။ အမေ့လက်နဲ့ ကိုင်တော့ လီးက ပိုတောင်လာတယ်။
“နင့်ကို ငါ့စောက်ပတ်လိုးခိုင်းမယ်… လာစမ်း ဒီလောက် စောက်ပတ်လိုးချင်နေတဲ့ အကောင် ”
အမေက ကျနော့်လီးကိုဆွဲပြီး သဲသောင်ပိုများတဲ့ အမှောင်ဘက်ကို ခေါ်သွားတယ်။ အမေ့ကို ကြောက်ပေမယ့်ကျနော် ညတိုင်းလိုလို မြင်နေရတဲ့ အမေ့စောက်ဖုတ်ကို လိုးရတော့မယ်ဆိုတော့ ပျော်သားဗျ။ အမေလည်း လီးနဲ့မတွေ့တာကြာလို့ ဆာနေတာလေ။ ကျနော့်ကို သဲသောင်ပေါ် အိပ်ခိုင်းပြီး အမေက အပေါ်ကခွပြီး သူ့စောက်ဖုတ်အဝမှာ လီးတေ့ပြီး ဆောင့်တော့တယ်။
“ဗြစ်တစ်တစ် ဘု ဘလွတ် ဘွတ် ဇွိ ဇွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်”
“အားလားလားလား အမေ အမေ ကောင်းတာဗျာ ဆောင့်ဆောင့်”
“သေနာလေး လီးက သူ့အဖေအတိုင်းပဲ သံတုတ်ကျနေတာပဲ အား ကျွတ်ကျွတ်”
ကျနော့်လီးက ပထွေးလီးထက်ကြီးတော့ အမေ့အဖုတ်ထဲ အပြည့်အသိပ်ပဲ။ အဖေ့လီးအတိုင်းပဲဆိုပြီး အမေလည်း လီးငတ်ငတ်နဲ့ ဆောင့်ချနေတယ်။ တော်တော်လေးကြာတော့ အမေက မောလာပြီး မဆောင့်နိုင်တော့ဘူး။ ကျနော့်ကို အပေါ်ကနေ လိုးခိုင်းတယ်။
သဲတွေလူးနေတာနဲ့ အမေ့ကို ရေစပ်မှာ အိပ်စေပြီး နို့ကြီးတွေကိုဆွဲကာ တက်လိုးပစ်လိုက်တယ်။ ပထွေးနဲ့ ညတိုင်းလိုးတာ မြင်နေရတော့ ကျနော့်အတွက် အမြင်နဲ့တတ်နေပြီ။ ခပ်ပြင်းပြင်းပဲ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တယ်။
“ကောင်းလိုက်တာ ငါ့သားရယ်… လိုးစမ်း… အမေက အဲ့လိုလိုးမှ ကြိုက်တာ လိုးလိုး”
“လိုးမှာအမေ… နောက်မှ လိုးလွန်းလို့ မတားနဲ့…. ညတိုင်းလိုးမှာ… အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးက လိုးလို့ကောင်းတာဗျာ”
“လိုးရမယ်သား… သားမိန်းမ မယူနဲ့တော့… အမေ့ကိုပဲလိုး ကလေးရအောင်လိုး….. ကလေးမွေးလည်း ဟိုငမူးကို အဖေနာမည် ထည့်လိုက်ရုံပဲ… လိုးစမ်း ထိတာဟယ် အ ရှီး”
“ညီမလေးကိုလည်း လိုးပစ်မယ်”
“ဟဲ့နှာဘူးလေးရဲ့ အငယ်မက ငယ်သေးတယ် ကြီးလာမှလိုး… အခုတော့ အမေ့ကို အဝလိုးဦး”
“လိုးမယ်အမေ… အား အီးး အူးးး”
“အားးးရှီးးး လိုးစမ်း လဥပါဝင်အောင် လိုးစမ်း…. အမေပြီးတော့မယ် ပြီး ပြီး အားးး ပြီးပြီ”
“အားး ဟားးး အီးးး ညှစ်တယ် ညှစ်တယ် အိုးးးး ပြီးပြီ အမေရာ အားး ဟားးးး”
အဲ့ညနေကတည်းက အမေ့ကို လိုးလာတာ အခုထိပဲ။ နောင်လည်း လိုးအုန်းမှာပဲ။ အခုအမေ့မှာ ကျနော့်နဲ့ရတဲ့ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ။ ကလေးအဖေကတော့ ငမူးပဲပေါ့။ နွားကြီးကို နှာဖားကြိုး ထိုးပေးထားလိုက်တယ်။ သူက အမြဲမူးနေတော့ ဘာသိမှာတုန်း သူ့ကလေးပဲ ထင်တာပေါ့။
ဗိုက်ကြီးနေလို့ အမေ့အဖုတ်ကို မလိုးဘဲ ဖင်ကို ပြောင်းလိုးတယ်။ အမေကတော့ ဖင်ခံရတာ ကြိုက်တယ်။ ကျနော်ကတော့ စောက်ဖုတ်လိုးရတာကို ပိုကြိုက်တယ်။ ဖင်လည်း လိုးရတာ ကြိုက်ပေမယ့် ဖင်က အဝတင် လီးနဲ့ထိပြီး အထဲသွင်းရင် လေကို လိုးနေရသလိုပဲ။ အဖုတ်က လီးတစ်ချောင်းလုံးနဲ့ ထိနေတော့ ပိုအရသာရှိတယ်။
အမေ့ဗိုက်က လရင့်လာတော့ သိပ်မလိုးဖြစ်တော့ပဲ ညီမလေးဘက်ကို မြှားဦးလှည့်လာလိုက်တယ်။ ညီမလေးအိတုံက ကိုးတန်းတောင် တက်နေပြီ။ အမေကိုလည်း ဗိုက်နဲ့ဆိုတော့ အလုပ်ကြမ်း မလုပ်ခိုင်းတော့ဘူး။
အိတုံက ကျောင်းကပြန်လာချိန်ဆို ကျနော်နဲ့ ဝိုင်းကူတယ်။ ပထွေးကလည်း အခုတလော ဝိုင်းကူနေတော့ ကျနော်လည်း သက်သာနေတာပေါ့။ နို့မို့ဆို တစ်ယောက်တည်း မလွယ်ဘူး။
အိတုံက အဖုတ်လည်း ပိုကြီးလာသလို နို့လည်း ထွားလာပြီ။ လိုးလို့လည်း ရနေပြီ။ အမေက အစကတည်းက ခွင့်ပေးထားတာဆိုတော့ ညီမလေးကို ဖန်ပြီး လိုးဖို့ပဲလိုတယ်။ အမေက အတင်းအကြပ် မလုပ်ရဘူး ညင်ညင်သာသာ ကိုင်တွယ်တဲ့။
မခက်ပါဘူး ညီမလေးက ကျနော့်နဲ့ ငယ်ငယ်ကတည်းက ချောင်းထဲရေအတူချိုးရင်း သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို မြင်နေကြ ဖြစ်သလို ကျနော့်လီးကိုလည်း မြင်နေကြ။ အိတုံက ကျနော့်လီးကိုကိုင်ပြီး ဆော့နေကြ ဖြစ်သလို ကျနော်ကလည်း သူ့အဖုတ်တွေ နို့တွေကိုကိုင်ပြီး ဆော့နေကြ။ သူကလည်း အမေတူသမီးဆိုတော့ ခပ်ရွရွ။ ကျနော်က သူ့ရဲ့ ကစားဖော်ဖြစ်သလို တိုင်ပင်ဖော် တိုင်ပင်ဖက်လည်း ဖြစ်သည်။
အိတုံက အပျိုဖြစ်လာတော့ ရည်းစားသနာကလည်း ထားချင်လာတယ်။ ကျနော့်ကို သူစာပေးခံရတာတွေ၊ လိုက်ပြောခံရတာတွေ အကုန်ပြောပြတယ်။ အဲ့ထဲမှာ ရွာတောင်ပိုင်းက အတိုးပေးတဲ့ ကုန်စုံဆိုင်ပိုင်ရှင် ဒေါ်မြရဲ့သား အောင်ထွန်းက အဆိုးဆုံးဆိုပဲ ဗျ။
အိတုံကလည်း အဲ့ကောင်လေးကို ပြန်ကြိုက်ချင်တယ်။ ကျနော်ကတော့ ရည်းစားထားဖို့ နေနေသာသာ ခြံထဲမှာ ကိုယ့်အလုပ်နဲ့တောင် ကိုယ်မအား။ ရွာထဲတောင် သောက်ရေထမ်းတဲ့ အချိန်ရယ် ကိစ္စရှိမှသာ ထွက်ဖြစ်တယ်။ ကျနော့်ခေါင်းထဲမယ် ခြံအလုပ်ရယ် မိသားစုရယ်ပဲရှိတယ်။ မိန်းမကတော့ အချိန်တန်ရင် တစ်ယောက်တော့ရမှာပဲ မဟုတ်လား။ မယူရင် ပိုတောင်ရသေးတာပဲ။
ကျနော်က အမေ့ကိုလည်း လိုးဖူးပြီ။ အခုတောင် ညီမလေးအိတုံကို လိုးဖို့ ကြံနေတာ။ လိုးပြီရင် ဟို အောင်ထွန်းဆိုတဲ့ကောင် လက်ထဲကို ထိုးထည့်လိုက်မယ်ပေါ့။ ကျနော်က အ ပေမယ့် ဒီလောက်တော့ သိပါတယ်။
ကဲဗျာ ကိုအေးမောင် ပြောပြတဲ့ ရွာက ငထုံငအ မောင်ဖုန်းက အရမ်းကြီးများ ထုံအနေသလားဗျာ။
ပြီးပါပြီ။
.
Comments
Post a Comment